Fighting the false fight

Όσο περνάνε τα χρόνια ωριμάζουμε και διαμορφώνουμε χαρακτήρα. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας και δεν τα επαναλαμβάνουμε. Σίγουρα όλοι μας έχουμε βρεθεί στη θέση να παλέψουμε για κάτι που πιστεύαμε, που αγαπούσαμε κάτι δίχως το οποίο δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τη ζωή μας. Κάποια στιγμή δεν παλέψαμε αρκετά και κάποια άλλη φτάσαμε στο σημείο να ξεμείνουμε από δυνάμεις. Και τι γίνεται αν δώσουμε τα πάντα στον λάθος αγώνα, χάνοντας συνεχώς? Τι πρέπει να κρατήσουμε από εκεί?

Η απάντηση ίσως να είναι απλή. Δεν κρατάω τίποτα. Αφού ήταν λάθος ο σκοπός δεν κρατάω τίποτα. ΝΑΙ-ok-αλλά εγώ πάλεψα και έδωσα και την ψυχή μου για αυτό. Ξόδεψα χρόνο και δυνάμεις. Και αν δεν κρατήσω τίποτα πως έχω εξελιχθεί? Έμεινα στάσιμος σε αυτό το χρονικό διάστημα? Ή και έχασα?...

Καλά σίγουρα έχασα. Αλλά κέρδισα και κάτι. Αποφασίζω πως δε θα ξαναπροσπαθήσω για κάτι που δεν αξίζει. Και πως καταλαβαίνω πότε πρέπει να προσπαθήσω? When is it worth fighting for? Εδώ μπορείς εύκολα να πέσεις στην παγίδα του ποτέ. Του δεν θέλω. Του δεν αξίζει. Ίσως πρέπει να ψάξουμε για τους σωστούς αγώνες και να δώσουμε τη μάχη μας και τότε κάτι θα αποκομίσουμε.

Το πιο δύσκολο πράγμα ορισμένες φορές είναι ο φόβος του ότι άφησα κάτι να φύγει πολύ νωρίς. Ή ότι δεν πάλεψα καθόλου για να το κρατήσω. Things come and go. Η ποιότητα της ζωής μας εξαρτάται από αυτό και γι' αυτό προσπαθούμε να κρατήσουμε όσο περισσότερα μπορούμε. Οι περισσότεροι δύσκολα αποχωρίζονται πράγματα που το πιθανότερο είναι πως δεν πρόκειται να τα χρησιμοποιήσουν ΠΟΤΕ. Κάποια στιγμή τα "πράγματα" έχουν δώσει ότι μπορούσαν να δώσουν και τότε μάλλον ήρθε η στιγμή να let go...or isn't it? :-)