Κάποιες φορές αναρωτιέμαι πως οι άλλοι άνθρωποι επηρεάζονται από τις δικές μας πράξεις - ποίες από αυτές τις πράξεις μας πληρώνουμε δεχόμενοι τα αποτελέσματα των πράξεων άλλων ανθρώπων - πως μπορούμε να αποφύγουμε να πληγώνουμε ανθρώπους που αγαπάμε και αν φυσικά κάτι τέτοιο είναι εφικτό ή έχει σημασία. Είναι μια σχέση αληθινή αν όλα είναι ρόδινα και δεν υπάρχει η παραμικρή προστριβή ή είναι μια ουτοπία? Και τι μου αποδεικνύει μια συμφιλίωση μετά από ένα καυγά? Την αγάπη του άλλου ή την υποχώρηση κάποιου ή και τα δύο?

Συνήθως επηρεάζομαι πολύ από τη συμπεριφορά των άλλων ανθρώπων και είναι πιθανό έστω και μια τους λέξη να μου αλλάξει άρδην την διάθεσή μου. Διορθώνω - επηρεάζομαι από την συμπεριφορά ανθρώπων για τους οποίους έχω αισθήματα αλλά πιθανώς δεν είμαι σίγουρος για τα δικά τους. Δεν με αγγίζει κάτι αν είμαι αδιάφορος ή πολύ σίγουρος για το τι νιώθουν. Νιώθω παράλληλα πως η δική μου συμπεριφορά ακουμπά και μπορεί να επηρεάσει σχεδόν όλους τους ανθρώπους γύρω μου πράγμα που με κάνει ιδιαιτέρως προσεκτικό στη συμπεριφορά μου. Και τρελό ίσως... Είμαι σίγουρος πως αν δε συμπεριφερθώ σωστά κάπως στο μέλλον θα το πληρώσω, σαν μια αόρατη "άδικη" δικαιοσύνη που τιμωρεί εμένα που έχω κάνει κάτι κακό σε κάποιον αφήνοντας δυο ανθρώπους λυπημένους (εμένα που τιμωρήθηκα και αυτόν που αδίκησα) και έναν τρίτο υπότροπο.

Τα άτομα που αγαπάμε μπορεί να πληγώνονται καθημερινά ανάλογα με το ποσοστό που αφήνουν τον εαυτό τους να επηρεάζεται από τους άλλους. Η μεγαλύτερη ευθύνη ωστόσο βαραίνει τα ίδια τα άτομα αφού σε αντίθετη περίπτωση - αν ήταν ας πούμε "γαϊδούρια" - δεν θα πληγωνόντουσαν το ίδιο συχνά. Είναι αδύνατο να μπεις σε οποιαδήποτε σχέση και να μην πληγωθείς λίγο ή πολύ, καθημερινά ή μια και έξω. Λαμβάνεις πάντα το ρίσκο αυτό η καλύτερα παίρνεις την απόφαση πως αργά ή γρήγορα θα πληγωθώ ή και θα πληγώσω γιατί αυτά συνήθως συμβαδίζουν. Σημασία έχει να ξέρεις πως δεν υπάρχει κακή πρόθεση από τον άλλον γιατί σε αντίθετη περίπτωση μάλλον είσαι θύμα, οπότε τρέξε να γλιτώσεις.

Μια σχέση χωρίς την παραμικρή προστριβή είναι για μένα είτε η σχέση με τον μπακάλη σου είτε με την ταμία του σούπερ μάρκετ. Και αν εσύ μου έχεις κάποιο παράδειγμα σχέσης χωρίς προστριβές είμαι έτοιμος να το ακούσω - γράψ'το στα σχόλια.

Αν έχεις βρεθεί σε μια κατάσταση συμφιλίωσης μετά από ένα καυγά το μόνο σίγουρο είναι πως νιώθεις καλύτερα με τον εαυτό σου. Ίσως να έχεις γίνει και καλύτερος άνθρωπος...ίσως...ίσως απλά να σε έπιασαν μαλάκα για μια ακόμα φορά. Όπως και να έχει ο χρόνος πάντα δείχνει αν ήταν σωστή η απόφασή σου.

Το να μην νιώθεις και να μην αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο να αισθανθεί και να αφεθεί είναι μια πολύ καλή λύση για να μην πληγωθείς. Μπορείς όμως να αλλάξεις τον εαυτό σου ή να ζήσεις κατ'αυτόν τον τρόπο για πάντα?...